Sakura/cherryblossem
Vertrek 5maart 2012 naar Tanabe om ff te wachten op de Sakura!
Vandaar ga ik weer langzaam naar boven om in Nara en Kyoto bij de mooiste tempels en tuinen foto's te maken.
Dit is een prettig kaartje via internet!
De datums waarop men denkt de bloesem in z'n volheid te kunnen zien.
Ik heb tot 12 April de tijd! daar ligt Kyoto nog net binnen...
Een coupé speciaal voor vrouwen! Hoe apart!
Op Wakayama-station staat het geschreven...
Drunks only ... zeker 4 kaartjes gekocht?
Hij hoeft niet eens te laten zien of ie een kaartje heeft! Dus zo moet het in japan ...
Zwart rijden!
Krijg weer een hartelijk welkom bij Tentsuku-guesthouse.
Ditmaal gaan de baas Yesunori en de charmante Yukiyo mee uit eten in restaurant 'Akihei' waar 't goed toeven is met een zeer attente goed Engels sprekende Kennis!
Tentsuku betekent: het creëren van de hemel!
Ik blijf hier 2x 10 dagen en krijg ook hier gigantische korting.
Na m'n website weer op orde te hebben ga ik maar ff aan 't strand zitten!
Boekje lezen en wat fitniss kijken...
Als het zonneke schijnt is het erg warm met een fleece-truike... Uit de zon: 18˚C.
Ik houd het hier wel even uit, geloof ik.... ;-)
Ben met Yesunori in gesprek om iets te doen voor the Tohoku region, ten Noord-Oosten van Fukushima dat vorig jaar zeer zwaar is getroffen door de tsunami en aardbeving! Ze hebben hier een mooi logo gemaakt, erg ZEN, want het was nl. 11.3.11
Over 5 dagen, precies 1 jaar geleden, en men moet nog eigenlijk met opbouwen beginnen.
Tentsuku-guesthouse is hier ook volop mee bezig!
Kijk dit lijkt erop! Ik ga 07 maart nog vlug ff kijken bij de Kozan-Ji tempel waar Morihei Ueshiba ligt begraven.
D'n deze is al vol in bloei...
En in de lente, zoals ze het hier al noemen, krijgen ook de heilige beeldjes (Chizo's for the kids!) een nieuw mutske in aangepaste couleur!
Iemands favoriete hondenras! :-)
Ik twijfel wel of het een Akita-inu is
of een shiba. Die de hond begeleid lijkt me
een meisje aan de hand van opa's!...
De tempel, 't meiske met de hond en deze onbekende vogel van het aalscholverras (denk ik) kom ik tegen langs de Aizu-gawa rivier.
Ik zal af en toe ook wat bouwkundige interesse tonen!
Dit is een muur... ;-) Maar wel een hele oude en staat bij de 'Darwin' van Japan: Minakata Kumagusu. Hij heeft veel biologische ontdekkingen gedaan en z'n archiefruimte is hier gevestigd.
Dit huis zal niet zoveel kosten maar is wel mooi om te zien...
Een schenking aan de Tokei-Jinja shrine, dit vat sake, met een afbeelding van een beroemde strijder uit de 12e. eeuw uit deze streek!
De naam volgt nog.
De entree van Tentsuku-guesthouse begint met door een leuke winkel te betreden.
De erg aardige Mina verkoopt hier alles wat met 3e. wereldlanden te maken heeft. Alle mensen die verbonden zijn met dit guesthouse hebben de juiste toon te pakken om via 't hart te handelen en dus niet via 't verstand!
Lees maar hard op!
"Tentsuku guesthouse"
8.3 ff lunchen aan 't strand!
de 'aalscholver' heeft niet in de gaten...
...dat deze visjes hem blijkbaar aan 't uitdagen zijn.
Grote scholen vis hebben de dag van hun leven.
Maar een andere bedreiging is op komst.
8 maart. 's Avonds ben ik onderwerp van een studentenclubje Engelse les.
Mina-san van Tentsuku volgt deze les al enige jaren en vanavond is het haar beurt les te geven.
Aan de hand van 4250 foto's op m'n laptop doe ik verslag van m'n reis en breng vanzelf het dialoog op gang!
Natuurlijk is het lachen geblazen voor de sfeer.
Rechts op de foto Tentsuku's angel Mina-san!
Een steeds terugkerend issue is het woord 'Holland!'
No I'm not from Holland but from The Netherlands.
These my pupils are The Netherlands.
'Holland' these days constitutes two out of a total of twelve provinces! The dark black Areas. And I'm from the province "North Brabant" at the South-East from The Netherlands. See the tiny spot! Saying good bye in dialect Dutch is saying: Hou-doe! Now you've learned a famous Dutch word! :-)
Na de les ga ik met een groepje nog wat eten en drinken in café Gorilla. Mag niets betalen en word uitgenodigd voor een party-lunch bij de grootste lolbroek van de klas die ook nog 'ns een goede gids is voor Mi-Kumano's pelgrimstochten... dus wie weet ga ik nog heilige plekken zien op de Kumano Kodo pelgrimsroute. Dit hele gebied hier staat ook op Unesco's wereld erfgoeds-lijst!
En in deze omgekeerde wereld brengt één van de cursisten, de voor mij inmiddels bekende dame Kennis van restaurant 'Akihei', mij voor de veiligheid in 't donker naar huis.
10.3: Vandaag heb ik even tijd om een ander dorpke te gaan bekijken, althans het strandje vind ik interessant. Shirahama ligt een half uurtje van Tanabe, dus neem ik een bus en kom met de trein terug. Da's ook een onderneming zonder Engels sprekende hulp!
Heb geluk met 't weer. I.p.v. gister de hele dag koud en regen is het vandaag warm en zonnig.
Op een brochure in Tentsuku Guesthouse zag ik een plaatje van dit eilandje. Mooi voor 'n foto! Verder wat schelpjes gezocht voor een schilderij! Prachtige kleuren hier.
Ik moet voor 4 uur terug zijn, want ik ga mee met een band voor een optreden in het binnenland.
Neem een bus. Eerst 25 min. wachten. 10 min. later sta ik op 't station van Shirahama. 't Is 10 min. naar Tanabe, maar de trein vertrekt pas over 1.45 uur! Dus tijd om rond te lopen...
Vandaag weer wasdag! En tegelijk...
De paddestoeltjes laten drogen...
Er worden hier erg veel soorten champignonnekes gegeten waaronder de bekendste Japanse soort, de shiitake. Maar ook een soort eekhoorntjesbrood!
Deze bosvruchten zijn ook erg in trek bij sjamaan-geïnteresseerde mensen.
Doorlopend kom ik een eigenaardig meiske tegen wat me aan sjamanisme doet denken.
Ze heeft helemaal d'r eigen manier en wordt later ook op 't station vermaand een normaal pad te bewandelen.
Ik vond het leuk om haar te volgen... En toen ze zich omdraaide had ze ook veren om haar hals! Da's iets wat sjamanen veel gebruiken. Ze ging dezelfde weg als ik. Dus naar Tanabe. Misschien kom ik d'r nog wel 'ns tegen.
d'n deze keek ernaar en lachte hartelijk. reclame van een natuurlijke Onsen waar Shirahama om bekend staat.
's Avonds ga ik met Mariko/Chauffeuse en Mina-san van Tentstuku naar een optreden van haar samen met Kenji-san (ook Tentstuku) en een leuke zangeres Natsuko! In haar moeders café in het plaatsje Ryujin wat Dragon-God betekent.
Een weg door de bergen die op vele plaatsen verwoest is door een typhoon van vorig jaar September. We stoppen echter maar één keer voor dit plaatje....
Dit is dus ook weer inspiratie voor een schilderij! Iets wat we niet kennen in NL.
Ze maken echt mooie muziek van soul-achtig tot ballads, zoals bijv. een lied geïnspireerd over de tsunami-ramp van vorig jaar!
Met nog een bekende zanger uit Japan als gastoptrede!
Tohben-san is de Mick jagger Rocker van Japan en hier erg beroemd.
Hij speelde vrij stevige rockmuziek in de jaren '80 en kwam veel op tv. e.d.
Dus iedereen met hem op de foto na de voorstelling. (Ik heb al hun platen!)
Om niet teveel op te vallen maak ik de meeste foto's zonder flits!
Dus ik was niet dronken hoor...
"t was gewoon weer een alcohol-vrije avond.
Natsuko's moeder geeft me nog een presentje mee naar huis.
Haar eigen gemaakte aardappel-chocolade cakejes! Erg Sugoi!
Kore wa Oiishi desu!
Met alle aandacht in de verpakking en 't product!
Dat zie je in heel Japan!
Het product was echter al geconsumeerd! Hai.
11.03 
Op een bijzondere plek bij Chikatsuyu aan een rivier heeft ontwerper Simon Wearne, oorspronkelijk afkomstig uit Australië samen met zijn vrouw Kato Kumi een project opgezet om de Tsunami-ramp van 11-3-11 te herdenken. Met studenten van de universiteit uit Japan en Gaijin-landen is hier aan de oever een Kanji-logo neergelegd wat uitbeeld: Vanuit een Japans hart helend en de geest tot rust brengend!
Hij heeft ook het kunstwerk gemaakt met de ZEN-tekst: - 11-3-11 -
De 3 in het Japans zijn 3 horizontale streepjes boven elkaar. In de 3 zitten natuurlijke afvalprodukten en de beide 11-jes opbouwende stenen!
Alles wordt begeleid door een kunstenaars-duo met natuurlijke geluiden en muziek. (Japanse fluit)
Yumiko Okuno & Masatomo Fukushima! Onthoud die (achter)naam! ;-)
Er komen zo'n 100 mensen op af. Natuurlijk zijn er in heel het land initiatieven en gebedsbijeenkomsten.
's Avonds hebben we in het Tentsuku-guesthouse begeleid door Yesunori een praatgroep en ik merk dat ook hier de mensen helemaal ontredderd waren en niet wisten hoe te helpen.
Ook hier was er een Tsunami-warning op dat moment, dus moesten de mensen de heuvels en bergen in! De zeespiegel steeg in het Tohuko gebied tot 20 m'. en hier in Tanabe gelukkig slechts 30 cm.
Ze hebben het hier mooi herdacht en ik ben blij dat ik er bij kon zijn.
Yesunori-san laat ons (met een andere gast Kenzo-san uit Nara) nog een mooie plek zien waar het eventueel goed toeven is met een toekomstige liefde......(?)
Een beetje ver om te lopen maar een mooie plek om de zon onder te zien gaan! Er wordt al op gezinspeeld in het guesthouse bij de vrouwkes. Ik laat Yesunori weten dat Japanse dames niet erg toegankelijk zijn. Hij zegt....oooh jawel, gaijin en 2 koppen groter is voor hen het belangrijkste! De rest (leeftijd) doet er niet toe! Enne..... Liefde? ... misschien? kweeetnie? :-)
Helaas verdween de zon achter de wolken, maar de foto's zijn toch wel om naar te kijken...
En de hemel kleurde rose met op de achtergrond een tsunami-waarnemings-station! Er worden er ieder jaar meer geplaatst ver in zee aan de oostkant van Japan.
De vlgd. dag aan de andere kant van de berg ligt het eilandje Tenjin-zaki met daarvoor deze rots en torii.
Mooi gezicht als zo'n torii in het water staat.
Het is hier een perfecte plek om te duiken naar koraal, schelpen en veel soorten visjes.
Aan het vaste land is er een gedenksteen van Aikido's meester Ueshiba Morihei naast een Budokan. Een school om o.a. Kyudo te leren.
Het schieten met pijl en boog met als belangrijkste target het leeg maken van het hoofd! Dus niet de strobaal...
Deze leerlingen dragen allemaal de Hakama.
Oorspronkelijk is hij bedoelt voor het verbergen van de voetenstand zodat een tegenstander niet kan zien welke richting iemand op wil gaan....
Voordat ik een blauwtje loop dit vogeltje op de plaat vast te leggen en niet weet welke kant die op gaat, schiet ik raak! (zonder pijl!)
Tempelbewakers... Zij staan echt op de ingangspoort van, in ieder geval geen doorgaanse woning.
't Is een beetje te koud, visje is gevangen, dus snel naar huis!
Eergister nog 18˚C. + een zonneke, maar vandaag sneeuwt het zelfs in Tanabe...
Tussen de huiskes is het wat knusser.
Er zijn veel 'enge' straatjes in het dorp.
En de vrouwkes schieten allemaal de winkels binnen door die kauw en laten de rollators voor wat ze zijn...
Hier worden ook plantjes gekweekt...
Maar dan wel buiten de deur op zolder!
Morgen ga ik naar een party!
Een internationale lunch-party! Shu-san nodigt ons uit in zijn huis, up hill North-tanabe.
v.l.n.r. Noriko-san Master-cook Japan, Kennis-san from Hong Kong, Jennifer-san from The Philipines, Kiyokatsu-san Japan, Todd-san from USA en Host Shu-san also from japan. Allen zijn verbonden aan Mi-Kumano en werken daar als gids op de Kumano Kodo Pilgrimage.
Een geweldige ervaring en een positieve indruk scheppend voor Japans gastvrijheid.
Starter...
Het voorgerecht is dit bloemetje uit eigen tuin,
maar dan wel bereid op zeer speciale wijze.
Als lunch is het een beetje veel... 2 hoofdgerechten achter mekaar (meer mijn stijl tijdens OSH-sessies... voor de kenners!)
Maar ja, Shu-san is ook vrijgezel...af&toe!
Curry-risu en Osaka's Okonomiyaki. Om van te watertanden, zo lekker....
Nu zie ik het verschil met de Okonomiyaki van Hiroshima! (er zijn 2 verschillende soorten!)
Deze Okonomiyaki wordt van te voren gemengd en in één keer op de plaat gegooid terwijl de andere in laagjes opgebouwd wordt.
De kunst blijft toch om het gerecht in één keer om te draaien op de juiste tijd. Net als bij pannenkoeken... Streuf op z'n Brabants!
Blijkt dat Todd-san die al 6 jaar in Tanabe woont het in z'n vingers heeft. Hij is tenslotte ook getrouwd met een Japans keukenprinsesje!
Op de Okonomiyaki-saus komt nog (helaas) mayonaise, groen gesneden tuinspul en bonito-vlokken (garnalen-schilfers) die nog leuk bewegen ook!
En om de reeds vol gevulde gast nog wat extra's te geven volgen er nog 6 nagerechten.
Cheese-cake (Kennis-made), een lichte cake, koffie, aardbeien,
Och ja/ Hai... Je lust ook nog wel deze cake!!!
(Noriko-made)
Dozo..... Itedakimasu!
En echte Japanse exclusieve groene thee in aardewerk servies!
Rokucha Machairi Genmai Cha! Een typisch Japanse bezigheid is het met aandacht drinken van groene thee in Japans aardewerk.
Kore wa oiishi desu, Arrigato gozai-masu!
De ietwat trieste kant aan de dag was dat er 3 mensen ontslagen zijn bij Mi-Kumano. Min of meer dus ook een afscheidsfeestje. Vanwege de ramp 11-3-11 komen er bar-weinig toeristen naar heel Japan en is er te weinig werk in deze branche. De overheid heeft daarom voorlopig besloten de subsidiekraan wat dichter te draaien! Waar ken ik dit van?
Japan is zo'n 3000 Km. lang (incl. Okinawa) met een gebied van een straal van 30 Km. waar het nu even beter is niet te komen!
(was om 12 uur opgehaald en om 18 uur terug gebracht! In Tentsuku guesthouse hadden ze boekweit noodles met verse groenten klaargemaakt ... Ook voor mij! ... Een half uur later was het tijd voor de grote boodschap. :-)
13 Maart. Ik ga bij Kennis van restaurant Akihei eten om daarna voor haar kleine klasje (6 stuks van gem. 10 jaar) Engelse les te geven.
Als verassing laat ze me weten dat de kleinzoon van Ueshiba Morihei naast haar woont! Zij wist niet dat die goeie man zo'n beroemde opa had. Nu wel. ;-)
In de boekenwinkel die hij runt met z'n vrouw word ik ontvangen en mag ik in z'n albums kijken van originele foto's van Morihei.
En dit is een boekje uit de jaren '60 al in het Engels over het leven van Morihei. [14.12.1883-26.04.1969]
Zijn verlichting met daaropvolgend zijn ontwikkeling tot de vorm Aikido is veelbetekenend voor mensen over de hele wereld.
Om met een simpele beweging via energie van de tegenstanders ze tegelijk te vloeren is toch wel apart te noemen! (2 foto's via internet/iets beter]
Een nog iets vermoeiendere taak is onvoorbereid les geven aan 10 jarigen die erg weinig Engels spreken, laat staan, verstaan!
Ik heb me niet gemoeid met de orde in de klas! Beetje lullig als nieuwkomer...
Juffrouw Kennis begint met : die chips hebben jullie zeker niet in NL.?
Uiteindelijk na een kennismaking: Hello, what's your name... nice to meet you,
leg ik ze uit waar Nederland ligt op d'n wereldbol. Dat er ook mensen zijn met blonde witte haren en blauwe ogen en saying goodbye in dutch is saying houdoe!
daarna neemt Kennis het weer over en via een spelletje leren ze toch nog wat woordjes.
Controle kwam er door 2 Amerikanen die mee op de klassenfoto mochten.
En volgens Japans gebruik ff een funny face opzetten.
(eigenlijk zonder de handjes te gebruiken/beroemde Japanse kunst!)
Vanwege een volle boeking in het guesthouse vertrek ik voor 3 dagen naar Osaka met de bus!
Komt goed uit.... In Japan zijn er 5 SUMO-toernooien van 15 dagen per jaar. Toevallig (niet dus) heb ik een hotelletje geboekt 1 minuut lopen van het Sumo-Gymnasium en koop direct vanaf de bus een kaartje bij het stadion. 't Is donderdag, dus plaats genoeg. In 't weekend is alles uitverkocht nl.
Tussen 2 en 3 komen de grote sterren aan in dikke auto's.
Sumo komt vanuit het shintoïsme en is een strijd waar een diep gewortelde geest het belangrijkst is.
Je ziet links en rechts wat worstelaars door de stad rondwandelen en sommigen bereiden zich voor achter het gymnasium.
En natuurlijk speelt de business een belangrijke rol. Een zitplaats varieert van zo'n 35€ t'm. in de duizenden....
't Is weer mooi weer vandaag!
Een redelijk gevulde arena. Ik zit op een mooie plek net onder de camera's.
Een mooi begin; de dohyo-iri bij de (eredivisie) maku-uchi rikishi!
start van de dohyo-iri samen met zijn tachimochi en tsuyuharai! Wat termen! :-0
Sumo is al zo'n 1500 jaar oud. Vlgs. de geschiedenis, die Gaijins netjes in een Engels vertaald boekje bij het kaartje kado krijgen, werden destijds wedstrijden gehouden om de goden te vereren, voor een goeie oogst en om de vrede te bewaren door iedereen uit te nodigen van alle stammen. Ook ging dit event gepaard met geheime dansen.... Dus ook sjamanisme!
De hoogste in rang mag de openings-ceremonie leiden.
De Mongool Hakuho bekleed als enigste de rang van Yokozuna.
Dan heb je tenminste 3 toernooien achter elkaar gewonnen en heeft een c'ssie je die eer gegund!
Alles wordt kritisch bekeken door de toeschouwers...
Probeer er af en toe enkelen uit te pikken.
Helaas zonder flits en daarom niet scherp te krijgen om commentaar te vermijden.
Er zit natuurlijk wat in het publiek op de duurste plekjes!
Zo'n wedstrijd, waar alle worstelaars 1x/dag strijden duurt voor de hoogste afdeling; de Maku-uchi zo'n anderhalf uur! Om 18 uur precies is het toernooi van de dag afgelopen. Strak georganiseerd.
Kom om 3 uur binnen en zie eerst de divisie ervoor waar heel wat bekenden mee doen!
Enkele jaren terug kon ik via de schotel het sumo volgen via NHK-world uitzendingen in Nederland.
Je snapt het al! De eerste die uit de ring vliegt of valt heeft verloren.
Gemiddeld duurt zo'n wedstrijd een 21 seconden...
Zout wordt er gestrooid telkens wanneer men de ring betreed voor de geest en de grip.
Misschien leuk voor de dames om te zien en het heeft nog een diepe betekenis ook.
Maar er lopen wat worstelaars rond.
Met een klein buikje!
De Estlander Baruto is Europa's beste Sumo-worstelaar. Hij is Ozeki, de op één na hoogste rang en maakt kans Yokozuna te worden. Hij heeft laatst het toernooi in Tokyo gewonnen.
Het gaat er bepaald niet zachtzinnig aan toe. Dat zie je wel!
Hij wint weer en mag de daarop volgende worstelaar een lepel water geven... Hakuho: De Yokozuna die hier nog in volle concentratie zit.
Beiden van de westelijke-flank! Nishi...
De Oostelijke-flank = Higashi!
Hakuho heeft nog elke partij gewonnen.
Als afsluitings-ceremonie voert één van de Sumo's de Yumitori-shiki op. Het hele publiek schreeuwt mee bij elke voetstap die de grond raakt.
Alweer een mooie ervaring rijker!
[de overige 200 foto's met veel gespierde sumo-billen te bekijken op afspraak, dames!]
Mr. bil
Rest voor mij de overige 2 dagen wat rond te scharrelen in Osaka naar plekken waar ik nog niet ben geweest.
Osaka castle schijnt toch wel mooi te zijn!
Van buiten dan! Ga niet binnen kijken. Dit is mooi genoeg....
Dit is de echte kersenbloesem: de sakura. Het begint te komen!
plaatje...
Een niet alledaags gezicht zijn deze zwaar ogende kids. Normaal zijn ze in Japan redelijk slank. Maar ook hier erg veel Mc-Donalds in de stad.
Jammer dat velen het Amerikaanse voorbeeld zo graag willen volgen. (al is Starbucks-koffie wel erg lekker en in verhouding goedkoper!)
dame en/of heer! Het valt op in Japan..
Er lopen niet veel excentriekelingen rond in de stad.
Echter een straatje verder....
Een bloemenmeisje!
In Osaka's bekendste winkelgebied is het een chaos van op Manga-meisjes gerichte produkten, waaronder deze meiden-zang-groepen!
Na AKB48 kwam NMB48 enz. Allemaal zingende lolita's tot max. 17 jaar in groepen van 48 stuks. Wereldberoemd hier in Japan.
En op de iets hogere etages word je ook nog eens bediend door zo'n Lolita-Manga-meisje, voor 't gemak.
Kleurrijke familie aan d'n winkel...
Geheel in stijl van de winkel zijn de meiden uitgerust. Er loopt hier ook wat rond.
één of ander stripfiguurtje aan een wand laat allerlei meisjes deze pose aannemen voor op de foto!
En wat te denken van deze tekkel-farm.
Het doet mij denken aan een hondenkennel, al zie ik er zelf ook niet meer uit. Een half jaar zonder de schaar erin!
Ze zullen de zelfde kapper hebben. Ik zie ze wel eens binnen zitten met allerlei kapjes en haarspelden e.d.
Voor mij toch een niet-alledaags beeld.... Hier heel gewoon.
Manga-meisjes proberen klanten binnen te lokken voor winkels, restaurants en ......
ook manga-poppetjes kun je hier kopen.
Deze kleine was nog wel te betalen.
De echte ... daar ga ik maar niet aan beginnen.
Te weten dat in de strips de meisjes altijd misbruikt worden en een vrouw hier in Japan ook heel wat minder te zeggen heeft, is het raar dat alle jonge meisjes op zo'n manga-meisje willen lijken. Met valse wimpers en alles erop en eraan!
Raar wereldje, toch? Eigenlijk... Wel mooi om ze op straat te zien! :-)
Iets gebruiksvriendelijker!
Zonder levende verlokking.
18.03 Neem de bus weer naar Tanabe (2,1/2 uur) maar voor 't busstation heb ik nog wat tijd.
Ook al regent het, maakt het niet uit buiten te lopen.
La provence... ook in Japan!
Hoor een hoop herrie en kids-gekrijs!
Bij het winkelcentrum van het centrale busstation is er een kindervoorstelling!
Een welbekend sprookje wordt er opgevoerd....
Van de grote boze wolf!!!!
Maar dan op z'n Japansai.....
Da's ene modernere versie! Hier gaan ze met de tijd mee...
De boze wolf wil een manga-meisje vangen...
(voor z'n plezier ? )
Maar dan komen er manga-vriendinnetjes en met rake karate-trappen en slagen verjagen ze de grote boze wolf! .... Een kinder-voorstelling met heel veel geweld...
Gelukkig.... 't loopt allemaal goed af!
Gaat zij ook met de bus?
convenience store
stroomversnelling wintertijd
peper-en zoutstaart
Haiku! Uitleg voor openstaande ingewijden!
20.3 Bij Watase-onsen ligt een plek waar vandaag een lente-feest is georganiseerd. Baden-garden. Woorden als Spa, Baden e.d. worden veel gebruikt in Japan voor hun grootst favoriete bezigheid ter ontspanning. Badderen in natuurlijke omgevingen met natuurlijk bronwater!
Het ligt een uur rijden tussen de bergen van Kumano-trails.
Ook hier in een kas geplaatste bloemen voor de setting van het welbekende duo: Mina san & Motoko san.
Eigen gecomponeerde muziek van deze 2 sjieke dames geeft hier het startsein van de lente.
Ze zijn zeer professioneel. Ik heb de muziek op cd. Gekocht natuurlijk.
Speciaal voor de setting heeft Mina san haar jurk van Oma aangetrokken!
Bij klassieke muziek is dat ook wel goed! Maar niet te vaak...
Alles in het Japans natuurlijk.
De Engelse teksten, meestal om een liedje af te sluiten kan ik ze weer verbeteren in uitspraak zodat ook ik het kan verstaan. Je hoort in heel Japan dat het Engels voor ons niet te verstaan is wanneer het gezongen wordt.
Na de muziek gaan we lunchen in de garden en begint er een lente-dans op speciale traditionele wijze.
Mooi om te zien en die aandacht voor de lente is voor Japanners erg belangrijk. Althans voor de iets ouderen. De jongeren, ook hier, vertrekken allemaal naar grotere steden.
Maar moeders probeert de kroost er wel voor geïnteresseerd te raken.
Zo te zien vind ze zelf dat dat niet erg lukt.
Tijd om de goden wakker te schudden....
Die cherry-blossem mag wel eens open gaan!
Daiko slagwerk is geweldig mooi om te zien en te beluisteren.
In Nederland ben ik daarvoor al enkele keren naar ons afgebrande speelhuis gegaan in Hellimond.
Ritmisch slagwerk met japanse kreten en een monogame beweging.. dan krijg je een soort trance! Dat moet de goden wel wakker schudden en de lente in beweging brengen.
Op de weg terug hangt een kunstwerk dat de goden en de buurtbewoners ook wel wakker schud!
Dit zijn stalen buizen, hoog tussen de bergen die door de wind mekaar zullen raken, wat weer een extra dimensie geeft aan het kunstwerk.
21.3 Vanwege een 2-daagse buskaart ga ik een stukje verder het binnenland in naar de mooiste tempel: De Kumano Hungo Taisha Shrine.
Geweldig om 2 uur in een bus te zitten, over bergwegen die allemaal vergaan zijn door de typhoon van Sept. 2011, en dan aan te komen....
En dan word je verboden om ook maar 1 foto te maken van deze mooie shrines!
Dit is een poster, aldaar...
en dit hangt ergens verderop aan een boom! 't Begint te komen.
Gelijk weer een bus terug van 2 uur. Maar dan begint er een ontzettende leuke meid zomaar te praten tegen mij!
Sachiko-san woont ten noorden van Tokyo, Ibaraki-prefecture en heeft toevallig een nachtje geboekt in Tanabé's guesthouse waar ik ook logeer. Dus samen ff uitwaaien aan 't strand en ik ben haar gids door Tanabe!
Ze studeert voor verpleegster, heeft haar carriere een draai gegeven. Misschien wel door de ramp.
22.3 Heb met Maiko san afgesproken (2 weken geleden) om een yoga-les bij haar te volgen in de Riyusenji-tempel van Motoko-san! Kunnen jullie het nog volgen.
Na de les mogen we van moeders even uitblazen in een bij-vertrek en drinken thee en Japanese sweets. Levert leuke gesprekken op en nieuwe contacten met nieuwe wijzigingen in m'n reis!
2 dames van Wakayama, Mari san en Haru san met links Yoga Sensei Maiko san en buiten mij de enige man van de Yoga les. De 2 dames van Wakayama nodigen mij uit om naar hun plaats te komen en dan krijg ik daar een officiële thee-ceremonie aangeboden! + Ze hebben plek om te logeren.
Ik neem dit aanbod dankbaar aan! Maiko san laat mij tussentijds haar dorp straks zien: Yuasa, en ligt op de route naar Wakayama. Ik heb in ieder geval weer haiku's gemaakt d.m.v. deze ontmoetingen.
Motoko san is de dochter van een monnik die deze tempel beheert. (Uit eerdere ontmoetingen in Tanabé! Weet U nog)
M'n krullen doen het prima bij de dames. Ik blijf nog ff wat rond hangen hier, denk ik! :-)
23.3 Nog meer vrouwelijk schoon.
In Kiihiki iets ten zuiden van Tanabe was ik uitgenodigt te komen kijken naar Chiho san's moeders winkel.
Yumiko san runt daar een kleding en accecoire-winkel in Indigo geweven stoffen. Ik dacht, misschien iets voor ons moeder! En Indigo is een belangrijke kleur voor o.a. sjamanen, dus da's weer mijn interesse.
Helaas voor mij, gelukkig voor ons moeder.... een dames-winkel! Maar wel veel gelachen met de dames (again). De hele ochtend, ook vanwege de regen + 3 km. van het treinstation, lieten ze me alles zien en wilde vooral moeders alles weten van mijn reis. Zij is zelf een hele tijd in NL. geweest. Na de gesprekken werd de winkel verlaten en bracht iedereen mij naar 't station!
Daar zat weer deze mooie dame, Aeoi san die me bijstond in een discussie met deze man!
Hij begon gelijk Duitse oorlogstaal uit te kramen
en was dus echt een voorstander von das Deutsche Reich! We hebben het hem samen moeilijk gemaakt....
Buiten zijn authisme, wat je hier erg veel ziet overigens.... vandaar zoveel structuur in dit land, was ie erg begaaft in Goethe's filosofie e.d. en verder zoekt ie het maar uit. En die mooie meid gaat naar Kyoto's universiteit! (dat rijmt!) :-)
24.3 Vandaag ga ik naar Yuasa. Het dorpje (13.000 inwoners) van Maiko san, de yoga sensei.
Bijna niemand weet dat, de over de hele wereld bekende soya-saus, zijn roots heeft in Yuasa, Japan!
Zij geeft mij een rondleiding door haar dorp en ik op mijn beurt wil haar ook graag weer zien. Zij doet goed werk voor minder gelukkigen in verschillende landen. Ik wil er graag meer van weten en haar beter leren kennen.
In de trein naar Yuasa zie ik dat ze hier al in het water liggen op het plankske!
Door kleine traditionele straatjes wandelent laat Maiko mij de winkeltjes zien. Erg mooie pandjes met winkels zoals wij ze voor de oorlog hadden.
Overal worden we hartelijk ontvangen en mogen we niet de deur uit voordat er een presentje is ingepakt en wordt meegegeven.
Waar vind je dat nog!
Deze wonderwinkel van de geneeskunst heeft alles in huis om mensen te genezen vanuit oeroude wijsheid.
Echt mooie straatjes met oude winkeltjes waar vroeger 92 Shoyu-makers (bonenpasta waar de soyasaus van werd gemaakt) in ongeveer 1000 huizen voor het produkt zorgden. Ieder huis z'n eigen kunde wat uiteindelijk tot een gezamelijk produkt leidde!
Maar eerst nog naar een tentoonstelling (toevallig!). Hier laten de dames van Yuasa zien wat ze kunnen. Bloemsierkunst, niet van echt te onderscheiden....
Van oude afgedankte kimono's! Werkelijk tot de takken toe zie ik van dichtbij geen verschil met echt. In NL. zie ik het meteen!
En 1 dame was erg geïnspireerd door van Gogh! Dus ik ff uitleggen dat z'n aardappels zo'n 20 Km. van ons dorpke op doek zijn geschilderd.
Maar natuurlijk blijven de kleuren van de Provence beter hangen bij de mensen...
Dus heb ik maar uitgelegd dat dat allemaal kwam door de ondergaande zon na een literke absint! .... geen reactie! :-)
Overal hangen mooie prenten van toen die tijd!
En hier en daar vakkunstenaars in kleinkunst.
En dan wordt de bewoner niet vergeten...
In de 13e eeuw heeft Monnik Hotokokushi van de Kokokuji-tempel in Yura bonenpasta uit China meegenomen en gezocht naar een natuurlijke plek in Japan met helder bronwater: Yuasa!
daar heeft men voor het eerst het produkt sojasaus tot stand gebracht.
Echter nu vandaag is er nog maar 1 bedrijfje dat dit product op originele wijze, dus zonder gefragmenteerde rotzooi, maakt. En dat is Kadocho Shokuningura.
We krijgen een rondleiding door dit oude (170 jaar) familiebedrijf.
op zolder wordt de bereide bonenpasta in houten vaten gegoten en regelmatig geroerd.
Bonenpasta is een mengsel van sojabonen, kruiden, zout en natuurlijk bronwater.
Na enkele maanden van processen duurt het enkele jaren, verpakt in houten vaten, totdat het produkt klaar is. En natuurlijk worden er ook andere dingen van gemaakt. Kom maar 'ns een keertje langs. da's hard nodig hier in Japan.
U bent welkom in Yuasa!
Ik vind het byzonder zo'n oude traditie te mogen zien en ervaren.
Verder zijn er verschillende musea waar je weer overal niet naar buiten mag zonder iets te hebben ontvangen. M'n rugzak is weer gevuld. Byzonder....
Ter afsluiting een bezoek aan Maiko's shrine en daar net buiten deze poster.
Trots om japanse te zijn met in het geblozene wangetje mooie Maiko san!
Zij helpt misbruikte-en gehandicapte kinderen in Vietnam met self-fulfilment-projecten, de tsunami-ramp-slachtoffers van Tohoku, heeft contacten met lama's en prinselijke familie van Bhutan en heeft een paar maanden geleden de Dalai Lama mogen begroeten bij Japans heiligste tempelgebied Koyasan.
Petje af!
Inmiddels alweer verleden tijd!
Hakuho 'de Yokozuna' heeft net z'n 22e. toernooi gewonnen.
1 April... Daar ben ik weer!!!
Met terugwerkende kracht: Sinds ik een bijzondere ervaring heb gehad gebeuren er alleen maar mooie dingen. De reden van mijn reis zijn nu kristal-duidelijk!
De hele week ben ik op toer geweest met erg mooie dames! Maiko-san, de Yoga-sensei laat me de mooiste plekken zien van Wakayama-prefecture.
Samen met Sensei Maiko kijk ik naar de ondergaande zon bij Kushimoto.
Nu zien we gelijk op 't scherm van m'n fototoestel dat er weer een merkwaardig maar erg mooi verschijnsel verschijnt! En 't schijnt naar wat schijnt....
Het is hier echt prachtig!
Zoveel diverse vormen van natuur erg dicht bij mekaar te vinden.
we gaan een tour opzetten voor jullie om hier alles te komen kijken! Okay?
Na een overnachting in een verlaten huis in de bergen waar we ook nog 'ns alleen achtergelaten worden na een diner met Japanse lekkernijen met Boeddhistische mensen gaan we naar dnachi-watervallen met de eerste tempel waar vanuit ook hier een pelgrimsroute start.
Na de typhoon van Sept. j.l. durven veel mensen hier niet meer naar toe! Het schijnt dat door de storm de waterval iets is verplaatst en niet meer naar de juiste richting gekeerd omlaag dendert! Het heeft te maken met (?) Shangrila! Waar ken ik dat van.... De berg Belucha op de grens van Kazachstan en Zuid-Siberië!!
Wan skon bluumkes hier, wonne?
Wij trekken er ons niets van aan... ook de waterval blijft net zo mooi als voorheen, denk ik.
Aan een iets kleinere waterval reinigen we uit voorzorg toch maar onze geest van binnen en buiten!
Op weg naar een echte samoerai-zwaardenmaker krijgen we dit uitzicht. Dit is de mooiste plek qua rijstvelden. elk seizoen is erg de moeite waard om hier foto's te maken. Zal dan ook maar snel weer terug komen....
Maiko san heeft zoveel contacten in dit grote gebied (half NL.) en is op de hoogte dat ik erg graag Japanse tradities waardeer. Zij regelt voor mij wat ik maar wil zien.
Van het rauwe materiaal tot het eindresultaat, het schoon wrijven, poederen, polijsten + een bietje smeden...
Aikido-bewegingen ontwikkelt uit het samourai-vechten met een boken (houten zwaard) of een officiëel samouraizwaard heet iaido!
De zwaardmaker is een uitstervend beroep in Japan.
Hij kan wel wat opdrachten gebruiken. Dus wie zo'n zwaard wil?
Na een half jaar heeft er eentje klaar voor maar ongeveer 8 rooitjes! (geen guldens maar eurootjes)
Terug naar Tanabe! Ga koken voor de club met een afscheidsfeestje. Ben daar alles bij mekaar zo'n 3 weken geweest.
Met Yukiyo, Chiho, Mina, Kenji en Yesunori-san delen we een potjeThais eten!
Helaas zijn hier niet alle ingrediënten te krijgen. Maar met Japanse aanvullingen is het een groot succes!
Daarna een hoofdgerecht Tentsuku's kant: Takoyaki!
Inkvis in pannenkoekenmix gevuld met gember... omgedraaid een bolletje dat weer bestrooid wordt als een Okinomiyaki: Bonito-vlokken, peterceli en okonomiyaki-saus.
Leuke bezigheid! Allemaal zonder alcohol/ fruitsap van Chiho san en cake na!
Ik ga ze nog opzoeken voordat ik vlieg!
Iedereen laat me nl. weten dat ik daar thuis ben en dat ik in Japan hoor en niet in ...
28.3 ga ik naar Wakayama. Daar uitgenodigd door Mari san (een andere Yoga bekende!) en haar vriendin Haru san die bij een restauranteigenaar een plek weet waar ik als home-stay 3 nachten voor niets kan slapen in een compleet huis helemaal voor mij alleen!
Zij regelen alles voor mij t'm het ontbijt. Maar 's nachts mag ik wel alleen slapen om eventuele te vroege opmerkingen te voorkomen...
De 2e avond gaan we eten in 't (Italiaanse) restaurant. Ze nemen een vriendin mee! Da's gebruikelijk in Japan. Je nodigt wat dames uit voor een etentje en men neemt nog een leuke interessante vriendin mee! En ze is interessant. Kunstenares, en wat voor één.
De hele avond zitten huilen van het lachen.
Ja, da's een Nederlandse ontwerper: Dick Bruna. En ja, Mifi is erg bekend in Japan.
Deze fraaie dame heeft een grote kunstprijs gewonnen van Japan en mag haar werk exposeren in 3 grote musea. Tokyo, Nagano en Osaka!
De Bruna-kopie-schetsjes van mij en haar waren bijzaak en een leuke manier van communiceren. Haar borstafdruk boven in haar boekje was al wat interessanter, maar het werk wat ze maakt voor de expositie is erg indrukwekkend. Een beetje erotika van Japanse dames in een Japanse stijl. Een goeie 2 maanden werk op 1 schilderij! Via Mari san d'r mobiel laat ik haar mijn schilderijen zien op m'n website! Die beestachtige vlekken (m'n beste werk): 2 uur!
Op aanwijzingen van de dames ga ik na 't noemen van m'n leeftijd de volgende dag op zoek naar deze brug. Eenmaal erover gelopen te hebben word je 10 jaar jonger! Nu ben ik 30 dus.
Dat komt goed uit! Net zo oud als de 4 dames die mij nu een beetje rondleiden.
Jaja, het staat te gebeuren. Steeds meer bloesem te zien!
Ook bij een appelcake-je denkt men aan Sakura! In deze stijl leven de dames. De reden om naar Wakayama te gaan is dat ik ben uitgenodigd voor een officiële thee-ceremonie! En dat overkomt niet iedereen....
Haru san is nl. in de leer bij een theeceremonie-sensei en mag 2 gasten uitnodigen. mari san en mij desu!
Wat een eer. Maar iedereen moet zich streng aan regels houden behalve de gast! Want die is gast! Dus ik hoef niet op m'n knieën te zitten.
Nadat iedereen met povere aandacht waargenomen heeft hoeveel verschillende soorten houtskool en as in de bak z'n werk doen kan de gietijzeren ketel z'n werk doen.
Elke beweging wordt zorgvuldig overwogen.
Voordat iedereen, behalve de gasten, thee mag drinken maakt men eerst met preciese aandacht een Ikebana-kunstwerkje!
Dan is het de beurt aan ons om de groene thee te proeven.
Erg bitter maar een hele eer!
Mari san is op en top een dame die de etiquette graag wil leren.
Ook dit is weer een echte mooie ervaring van diepe Japanse cultuur en traditie!
Snel treintje Yuasa waar Maiko san me verlangend opwacht. Ik mag de rest van m'n Japanse tijd bij haar thuis logeren.
Zij gaat me weer mooie dingen laten zien en samen de sakura bewonderen vind ik ook echt niet erg!
1 April! In de bergen richting Koyasan op een Kumano-route mag ik wederom traditioneel wat gaan werken. Washi-papier maken, maar dan op een simpelere en snellere manier. Erg goed om te zien qua verschil met in yusuhara!
Maiko weet ook van m'n frustratie om geen originele zori-schoenen te kunne bemachtigen. Die schijnen heerlijk te lopen. Echter is de grootste maat in Japan: 25 cm. Laat ik nu 33 cm. meten!
Ditmaal zitten er 5 jonge dames op mij te wachten. Maiko denkt ook aan alles en laat me vrij in doen en laten...
Een uur krijg ik de tijd om het te leren!
Dit is weven met riet en een massage/martelpraktijk voor de grote teen! :-)
We hebben ons goed vermaakt!
Ik werd ff alleen gelaten met de dames, die overigens vloeiend Japans praatten! ;-(
Allemaal boven de 80 jaar. Zondags werken! Allemaal voor de verkoop bij tempels en voor de heiligen te schoeien!
Zie hier de grootste zori die de dames ooit hebben gemaakt. Maat 33cm.
Voor 10€ Washi-papier maken en je eigen zori-schoeisel. En dan mag je ook nog alles mee naar huis nemen! Japan is echt niet duur. En buiten de grootste steden vind je Japan op z'n mooist! Dus?
Kom naar Japan en loop mee met de rugzak, de Kumano-route.
Of sightseeing van de provincie Wakayama!
Je kunt hier best een week of twee alles van Japan beleven.
Wij gaan U rondleiden.
Maiko san en ik!
Sakura, sakura
Ja, nog ff wachten om de lange lanen te zien, of de bergen bij Nara en Kyoto!!
Mocht ik er komen.... 't Is hier wel prettig toeven op 't moment in Yuasa!
En we gaan nog niet naar huis!
Nog lange niet, nog lange niet.....
Wij zijn in goede handen!
Buiten dat Maiko san Humaniteitswerk doet in o.a. Vietnam door het begeleiden van projecten om misbruikte, gehandicapte kinderen en HIV-besmette mensen werk te verschaffen om zelfvoorzienend te zijn d.m.v. het maken van stoffen en kleding is ze bezig met een eco-dorp te bouwen. Ze is hoog gegradeerd Yoga docente en begeleid reizigers o.a. naar Bhutan waar ze de prinselijke familie kent.
November jl. is, bij het bezoek van de Dalai Lama aan Japan, haar gevraagd de delegatie te begeleiden en te tolken. Ze studeerd ook div. vormen van het Boeddhisme! Kortom, een schon meid met een warm hart!
4.4 We gaan naar Wakayama waar een kennis van Maiko ons brengt naar een zeer bekende architect om uit t e zoeken wat er nodig is om terug te komen en een langer verblijf te krijgen, alhier!
Maiko heeft een plannetje met mij....
De architect Satoru Kusada is erg geïnteresseerd in de kennis vanuit NL. die nodig is qua milieuverbeteringen en het ons bekende bouwbesluit. Ventilatie, lichttoetreding, isolatie e.d.
Daarna rijden we met een vriendin van haar Mio san naar Kozogawa, zo'n 2 uur verder zuidwaarts. Het dorp Shimotuyu ligt er zo mooi bij! Aan een heldere rivier, rijstvelden.....
Daar hoor ik pas dat we 2 nachtjes blijven logeren! Gratis.
Ten eerste zijn we hier voor de sakura! Maar al snel komt er een toekomstvisie bovenop! De dorpen hier lopen leeg.... Alleen vrij oude mensen zie je hier nog rond lopen. Maiko en Mio hebben een project bedacht om de oude vooral leegstaande schoolgebouwen te gaan gebruiken voor nieuwe doeleinden.
Kunst, Yoga, Massage, meditatie en andere helende praktijken zouden hier in dit dorp een mooie uitkomst zijn om er toeristen en/of eigen mensen naar toe te laten trekken om hier tot rust te komen, al dan niet bezig te zijn op allerlei gebied.
Ongevraagd showt men mij hier een droom die ik al heel lang koester. Het dorp ligt ook nog 'ns aan een bijzonder mooie rivier met aan de oever de planten die nodig zijn om washi-papier te maken...
Er staan diverse traditionele woningen leeg. We gaan een plan maken om het voor de dorpsraad te presenteren.
Zij is al op weg voor de cursus!
Er zijn hier rijstvelden, theeplantages, biologische groenten en gratis honinghuiskes langs de bergrand.
Zo loop je naar de rivier!
Werk genoeg om het over te nemen van de dames van het dorp! Die zijn moe gestreden.
En dit is DE meditatieplek van Wakayama-prefecture!
Aan een rustig stromende rivier waar je in de zomer natuurlijk verkoeling kunt zoeken. Het wordt hier iets warmer als in NL. Ook zeer zachte winters.
Dit is echt een droomplek voor mij!
Als alles door mag gaan is m'n reis de moeite waard geweest!
Alle antwoorden liggen hier in dit stukje Japan.
En er is ruimte. Dus wie ook 'ns ff weg wil voor de rust en het traditionele Japan wil ervaren! Be my guest!
Ik mot wel hard aan de studie.... Nihongo desu.
Op weg naar de sakura vinden we een plek waar wasabi in het wild groeit. In koud ondiep bronwater.
Dit is nu Sakura bij een erg heldere wonderschone rivier!
En dan nemen Japanners het ervan.
Eten en luieren onder de sakura.
Je gaat vanzelf smilen als je hier rond loopt! De bloesem ruiken enz.
Waarom kunnen we dat in NL. niet?
Hier staat alles in het teken van de sakura. Alle tv-programmas gaan erover!
Natuurlijk blijf ik bij Maiko in de buurt. Zij laat mij het echte Japan zien. Dus ga ik niet naar Nara en/of Kyoto! ... Alleen maar toeristen, daar! ;-)
Beter een romantische wandeling aan de kust.
Dit worden hoogstwaarschijnlijk heel goeie vrienden voor de toekomst.
8.4 Wakayama-castle sakura!
Zondag, zon en sakura! Dat is feest op vele plekken in Japan.
Bbq-en, sushi en heel veel sake!
Gezellig met vrienden onder 't bumke!
Deze 2 dames Mari-en Haruko san hebben me uitgenodigd om via een sakura-lunch afscheid te nemen. En daar horen weer meer vrienden bij!
Mooi om te zien hoe jong en oud het uitstekend naar de zin hebben.
Wij doen 't gelukkig alcoholvrij!
En een model mag denk ik ook niet drinken!
Past goed bij mekaar: bloesem en zo'n jong vruchtje!
En gedisciplineerd als men is ruimt iedereen alles op correcte wijze op.
Geen laster gehad of iets onaardigs gehoord.... Mooi man!
Een mooie omgeving, zo'n kasteel.
Ja ook oud geniet ervan. Deze foto's zijn wel van 2 dagen later! 10.4 Ik had een dagje rust in Wakayama en loop maar wat rond! Afbouwen voor m'n zware vertrek om Japan te verlaten...
Dit is toch wel... op je ouwe dag samen lunchen in 't park!
Japanners zijn best romantisch met veel aandacht voor het eten.
Dat vergeten Nederlanders toch wel vaak. In zuidelijkere Europese landen nemen ze ook veel meer tijd voor zoiets!
Gouden haren tijdperk: 
Weer een schilderij!
Een goei moment voor een fotooke!
En zo wil ik eigenlijk niet naar huis.... Maar ja , wat is thuis?
't Kan overal goed zijn! [ Vergeet ik wel 'ns! ]
Een laatste blik...
Nog een museümpje als toetje!
Impressionisme!
En een bijzonder mooi schilderij wat de levenscyclus mooi in beeld brengt! Het gaat maar door.....
Dus ik ook! :-)
Voor dat ik 12 April vertrek en best een moeilijk afscheid neem van dit geweldige japan en deze zielsreis, heb ik alvast een reis terug geboekt.... :-) Eind Augustus.... I'll be back!!!!!!! Ze zijn hier nog niet van mij af...
Sumimasen! - WAKARIMASHITA -
I lost the nail from my wrist and walking free now!
